Rumeli Hisarı

Soğuk bir şubat pazartesinde Dolmabahçe Sarayı niyetiyle yola düşmüştüm. Okuldan çıkıp kendimi tarihin içine bırakmak istiyordum, tarihi sıralarda değil, yaşanıldığı yerde öğrenmek istiyordum. Beşiktaş vapuru ile karşıya geçerken yolun yarısında Dolmabahçe Sarayının kapalı olduğu acı bir şekilde suratıma vurdu. Soğuk dinlemeden arkadaşları ikna ederek, rotamızı Rumeli Hisarına çevirdik. Rumeli Hisarı bildiğiniz gibi 1452 yılında Sultan II. Mehmed tarafından yaptırılmıştır. Sultan II. Mehmed ne ya o bildiğimiz Fatih dediğinizi duyuyorum fakat bildiğiniz gibi Sultan II. Mehmed hisarı yaptırdığında daha İstanbul fethedilmemişti. 

3 ayrı burç üzerinde yükselen hisarın amacı Karadeniz'den gelen yardım gemilerini durdurmak ve boğazı kontrol altına almaktır. 

Bu üç burcu Sultan II. Mehmed'in vezirleri yaptırmıştır. Bunlar: Çandarlı Halil Paşa, Zağnos Paşa ve Şehabettin Paşalardır.

Daha detaylı tarihsel bilgiyi eğer hisara giderseniz içerisinde ki bilgilendirme yazılarından temin edebilirsiniz.

Bu Hisar yeşil ile maviyi tarih ile birleştirmesi bakımından beni benden almıştı. Huzuru bulmuştum, soğuk havalardan nefret ettiğim halde orada soğuğu unutup o eşsiz güzelliği izlemeye koyulmuştum. Sadece manzarası ve o temiz havası için bile gidilebilir. Hisara kadar gitmişken hemen bir durak öncesi olan Aşiyan'da Tevfik Fikret müzesini görüp, Türk edebiyatında çığır açan insanların mezarlarını görebilirsiniz. Bunların başında tabi ki Türk edebiyatını halkla buluşturan isim Orhan Veli gelmektedir.

Yahya Kemal, Tevfik Fikret, Turgut Uyar, Medine müdafiisi Fahreddin Paşa, Fenerbahçe Spor Kulübü kurucu başkanı Ziya Songülen, Ordinaryus Profesör Hilmi Ziya Ülken gibi isimlerin mezarlarını ziyaret edin.  

 Orhan Veli'ye ayrı bir parantez açmak gerektiğini düşünüyorum. Beni yakınen tanıyanlar bilirler ki bir Orhan Veli hayranıyımdır. Eğer yağmurlu bir günde yolunuz Alemdağ'a düşerse Levent Yüksel'in seslendirdiği Orhan Veli'nin kaleme aldığı Dedikodu şarkısını dinleyin.  Kulağınızda Levent Yüksel'in o güzel sesiyle dolarken yüreğiniz şarkının mısralarında Orhan Veli'yi yakalamaya çalışacaktır.  Bu mezarla karşılaşmam çok ilginçti. Aşiyan mezarlığına Orhan Veli için gitmiştim. Fakat Orhan Veli'yi ilk tur atmamda gözden kaçırmıştım. Bir mezara bakarken 50 metre ileride ki Orhan Veli yazısını okumam ile depara kalkmam bir olmuştu. Adeta bir çocuk gibi mutlu ve heyecanlıydım. Bayram sabahlarında ki o mahrur sevinçle Orhan Veli'nin mezarına doğru koşuyordum. O an zamanın durmasını isterdim. Orhan Veli'ye en yakın olduğum zaman o andı. Sanki mezarından kalkıp beni karşılayacakmış hissine kapılmıştım. Tanışmak istediğim yegane şairin huzurundaydım. Onun mısraları ile onu yad ediyordum. Orhan Veli huzur içinde uyu. Onun mısralarıyla bu yazıya son verelim.

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir can hasret,
Bilmezler...