Çocukluğum çok sıra dışı geçmişti. Özellikle eğitim hayatım çok göçebe idi. Ana sınıfın maddi imkansızlıklardan gidememiştim. Birinci sınıfa geldiğimde ise ilk dönemi Kıbrıs'ta ikinci dönemi ise Antakya'da okumuştum. İkinci sınıfı da Antakya'da geçirdikten sonra üçüncü sınıfın başında tekrardan Kıbrıs yollarını tutmuştum. Üçüncü ve dördüncü sınıfı aynı okulda okumayı başardıktan sonra beşinci sınıfı bu sefer Kıbrıs'ta başka bir okulda bitirdim. Altıncı sınıfa geçtiğimde ise yine yeni yeniden okul değiştirmiştim. Altıncı sınıf sonunda Kıbrıs'ta ki eğitim hayatım sona gelmişti. yedi ve sekizinci sınıfı Antakya'da birinci sınıfın ikinci yarısı ile ikinci sınıfı okuduğum sınıfta okudum.
İkinci sınıfta kazandığım dostluklarım en iyi dostluklarımdır. Hala en iyi arkadaşlarım olan Edip ve Hikmet'le o dönemde tanışmıştım.
İşte bu ahval içinde altıncı sınıfta Kıbrıs'ta okurken Kıbrıs'ta kalacağımı düşünerek girmediğim sınav dolayısıyla lise hayatım da sallantı da geçti. Girmediğim sınavdan sonra hayatın acımasız tokatını yiyerek Antakya'ya geri gelmiş ve burada liseye hazırlanmaya başlamıştım. 7 ve 8'de girdiğim sınavlar istediğim liseye gitmemi sağlamamıştı. Tam bu sırada ailem tekrar Kıbrıs'a taşınma isteği almıştı onlarla beraber Kıbrıs'a gidecektim. Kıbrıs'a gittiğim de ise lise için oturma izninin olması gerektiğini ve en az bir seneyi doldurmuş olması gerektiğini öğrenince uzun ısrarlar sonunda tek başıma Antakya'ya okumaya dönebilmiştim. Fakat ailemin tek şartı vardı istemediğim bir liseye gitmek. Bu lise Antakya İmam Hatip Lisesi idi. Lise de birbirinden değerli arkadaşlıklar edinmeme rağmen okuldan memnun değildim. İstemiyordum fakat zorunluydum, okumak istiyordum ve Antakya'da kalmak istiyordum. Katlanarak onuncu sınıfa geldiğimde önümde bir şans vardı. Başka okula gitme ihtimalim tekrar ailem tarafından engellenmişti. Tekrar gözümü yumdum. Bu sırada Kuran-ı Kerim derslerini zorla geçiyordum. Arapça derslerinde ise düzenli olarak kalmıştım. On birinci sınıfın iki dönemi benim için dönüm noktası olmuştu. Kitaplarla tanışmam o döneme denk gelmişti. O kitaplar hayatımı kökten değiştirdi ve beni ygs, lys maratonuna hazırladı. Okulun bu noktada da sıkıntılar çıkarması önce beni moral olarak üzmüştü. Bizim okul iki kısımdan oluşuyordu. Anadolu ve düz kısım olarak. Bizim okul yönetimi anadolu tarafına kurs açıp düz kısma yani bize sizden bişey olmaz deyince moralim çok çökmüştü. Hocalarımızın uzun uğraşları sonucu ayrımcı okul yönetimini ikna etmiş ve kursu almıştık. O kurs bugün Marmara'da olmamı sağlayan en önemli iki etkenden ikincisidir. Birincisi ise başka bir lisenin yaz kursuna gitmemdi. on ikinci sınıfa geldiğimde okulla bağlantım kalmamıştı. Her şeyim üniversite sınavım olmuştu.
Şimdi Marmara Üniversitesinde okuyorum ve bu biyografime başarılar eklemek istiyorum.
İkinci sınıfta kazandığım dostluklarım en iyi dostluklarımdır. Hala en iyi arkadaşlarım olan Edip ve Hikmet'le o dönemde tanışmıştım.
İşte bu ahval içinde altıncı sınıfta Kıbrıs'ta okurken Kıbrıs'ta kalacağımı düşünerek girmediğim sınav dolayısıyla lise hayatım da sallantı da geçti. Girmediğim sınavdan sonra hayatın acımasız tokatını yiyerek Antakya'ya geri gelmiş ve burada liseye hazırlanmaya başlamıştım. 7 ve 8'de girdiğim sınavlar istediğim liseye gitmemi sağlamamıştı. Tam bu sırada ailem tekrar Kıbrıs'a taşınma isteği almıştı onlarla beraber Kıbrıs'a gidecektim. Kıbrıs'a gittiğim de ise lise için oturma izninin olması gerektiğini ve en az bir seneyi doldurmuş olması gerektiğini öğrenince uzun ısrarlar sonunda tek başıma Antakya'ya okumaya dönebilmiştim. Fakat ailemin tek şartı vardı istemediğim bir liseye gitmek. Bu lise Antakya İmam Hatip Lisesi idi. Lise de birbirinden değerli arkadaşlıklar edinmeme rağmen okuldan memnun değildim. İstemiyordum fakat zorunluydum, okumak istiyordum ve Antakya'da kalmak istiyordum. Katlanarak onuncu sınıfa geldiğimde önümde bir şans vardı. Başka okula gitme ihtimalim tekrar ailem tarafından engellenmişti. Tekrar gözümü yumdum. Bu sırada Kuran-ı Kerim derslerini zorla geçiyordum. Arapça derslerinde ise düzenli olarak kalmıştım. On birinci sınıfın iki dönemi benim için dönüm noktası olmuştu. Kitaplarla tanışmam o döneme denk gelmişti. O kitaplar hayatımı kökten değiştirdi ve beni ygs, lys maratonuna hazırladı. Okulun bu noktada da sıkıntılar çıkarması önce beni moral olarak üzmüştü. Bizim okul iki kısımdan oluşuyordu. Anadolu ve düz kısım olarak. Bizim okul yönetimi anadolu tarafına kurs açıp düz kısma yani bize sizden bişey olmaz deyince moralim çok çökmüştü. Hocalarımızın uzun uğraşları sonucu ayrımcı okul yönetimini ikna etmiş ve kursu almıştık. O kurs bugün Marmara'da olmamı sağlayan en önemli iki etkenden ikincisidir. Birincisi ise başka bir lisenin yaz kursuna gitmemdi. on ikinci sınıfa geldiğimde okulla bağlantım kalmamıştı. Her şeyim üniversite sınavım olmuştu.
Şimdi Marmara Üniversitesinde okuyorum ve bu biyografime başarılar eklemek istiyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder