Deneme-1

Bazılarımız için yaşam vazgeçilmezdir fakat yine bazılarımız için yaşam sadece mücadele içinde geçmiştir. Bu mücadele hali herkesin inancına bağlı olarak farklı yorumlanabilecek bir durum olduğunun farkında olmakla birlikte,  işin diğer ve daimi ucu olan gelecek muamması inançtan uzak bir şekilde sadece bu dünyada biz insanların yarattığı bir meseledir.  Bu mesele yediden yetmişe tüm dünya ülkelerinin ortak sorunlarından biri durumundadır. Amerika'nın gençleri de güzel Türkiye'mizin gençleri de ve tabii olarak Üçüncü Dünya Ülkelerinin gençleri de bu muammanın içindedir. Bu meseleyi basit düzeyde ikiye ayırmak gerekir bu noktada. Birinci kol için genel olarak gezegenimizin gittiği noktadır daha doğrusu nereye gittiği kestirilemeyen noktadır diyebiliriz. Diğer bir kolu ise evrensellikten çok ulusallık ve hatta bireysellik taşımaktadır, o da hepinizin malumu olduğu gelecek kaygısıdır. Gelecek kaygısını yaratan birçok koşul olmakla birlikte en önemli koşulu olarak bireyin geleceğine dair bir öngörü yapamayacak duruma gelmesidir. Ülkenin sosyoekonomik koşulları, iş imkanları, ailenin imkanları ve dünya ülkelerinin belirlediği koşullar çerçevesinde bir gelecek kaygısı oluşması oldukça normaldir. Nicel veriler sosyal bilimlerde yanıltıcı olabilmektedir. Kişi başına düşen yurt içi milli hasılanın 10 milyon dolardan fazla olan bir ülkenin yaklaşık yüzde 70'i Türkiye'nin toplam gelir diliminin yüzde 30'unu paylaşmaktadır. Kendi halkına iyi bir eğitim ver(e)meyen bir ülke olarak bu ve bunun gibi onlarca rakam ön plana çıkarılabilir. Bu ve bunun gibi ülkenin realitesi olan sonuçlar ortaya konuldukça ülkenin gençleri üstünde baskılar oluşmaktadır. Maalesef bizlere düşen ise, yalan dolanın kaynağı olan siyasilerimiz ve yöneticilerimizin ne yaptıklarını bilmeden attıkları adımların sonuçlarını yaşamak kalmaktadır. Eğitim ve gelecek kaygısı konusunda pozitif bir adım atılmaması ve günü kurtarma çabasından ileri gitmeyen müdahalelerle Ulu Önder'in ülkenin geleceği olarak gösterdiği gençlerin kaygıları artmakta ve giderek içe kapanık bir duruma gelmektedir. Üniversite mezunu olan gençlerin çoğu kendini bir bilinmezliğin ortasında bulmaktadır. Bu bilinmezlik uzun yıllardır sosyal bilimciler içinde geçerli olmakla birlikte son yıllarda fen bilimcileri de bu bilinmezlik çukuruna düşmeye başlamıştır.  Son cümleyi Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'e bırakalım: "Gençliği yetiştiriniz. Onlara ilim ve irfanın müspet fikirlerini veriniz. Geleceğin aydınlığına onlarla kavuşacaksınız."