Geçenlerde saygı değer Edebiyat ve Sanat Kürsüsü adlı kulübün bireyleri ile tartıştığımız "Acı mı daha önemli Sevinç mi?" konulu münazaramızı sizlere sunmak istiyorum.
Kimimize göre acı kimimize göre sevinç önemlidir bu geçmişte de böyledir gelecekte de böyle olacaktır. Hangi taraftan ve olaya nasıl baktığımız çok önemlidir.
Sevinç hayatımızın yegane amacı konumundadır. Çok sofistike düşünenler haricinde çoğu insan günün sonu yada yaşamının sonu sevinçli olsun ister. Peki neden yaşamın herhangi bir anında sevinçli olmayız? Daha doğrusu neden hep birşeyin sonu güzel olsun isteriz? Tüm olay aslında burada başlıyor.
Acı ise gününü hiç eden bir etkidir fakat sonraki günlerine direk etki etme gücü vardır. Acı can yakar ve tecrübe kazandırır. Peki acının kazandırdığı tecrübeler sonraki günlerine etki ediyorken sevinç duygusunun anlık olması onun yetersiz bir duygu olduğunu göstermez mi? Ben naçizane hayat tecrübemde etkisi günlerce süren bir sevinç görmedim. Fakat yaşadığım her bir ufak acıların bile bana öğrettikleri bakımından gün ve gün gerçeklikleriyle yüzleşiyorum. O zaman tabi ki insan hayatını sevinçler değil acılar ve öğretileri yönlendirir bu da benim gözümde acıları daha önemli yapar.
Acılar acılar acılar...
Bizi olgunlaştıran nedir? Farklı düşünmemizi sağlayan nedir?
İşte bu soruların cevapları acıyı gösterir. Acı yegane öğretmenimizdir. İnsana insan istemedikçe bilgi öğretebilen tek duygudur.
Acı kimimize göre aşktır
Cefasında ki sefadır
Issız çöllerin gülleridir.
Acı hayal kırıklığıdır
Cansız dünyanın unsurudur
Islanan ruhunun her noktasıdır.
Acılar acılar acılar...
Bizi olgunlaştıran nedir? Farklı düşünmemizi sağlayan nedir?
İşte bu soruların cevapları acıyı gösterir. Acı yegane öğretmenimizdir. İnsana insan istemedikçe bilgi öğretebilen tek duygudur.
Acı kimimize göre aşktır
Cefasında ki sefadır
Issız çöllerin gülleridir.
Acı hayal kırıklığıdır
Cansız dünyanın unsurudur
Islanan ruhunun her noktasıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder